«تقوا» به معنای «حفاظت» و «نگهداری» است انسان با تقوا خودنگهدار است و خود را از گناه حفاظت می کند؛ یعنی بر خودش مسلط است و زمام و لجام و نفس خود را در اختیار دارد و نمی گذارد نفس با سرکشی او را در درههای هولناک گناه بیندازد انسان ،با تقوا می کوشد روزبه روز بر توانمندی خود بیفزاید تا اگر در شرایط گناه و معصیت قرار گرفت آن قوت و نیرو او را حفظ کند و از آلودگی نگه دارد.
سخن حضرت علی (ع) :
آدم بی تقوا مانند سوارکاری که سوار اسبی سرکش شده و لجام آن را در اختیار ندارد وی عاقبت در آتش می افتد.
آدم با تقوا مانند سوارکاری که سوار اسبی راهوار شده و لجام آن را در اختیار دارد وی عاقبت به بهشت می رود.
دقت کنید در حدیث حضرت علی ( ع ) منظور از اسب همان نفس است.
نماز را بر پا دار، که نماز انسان را از کار زشت و ناپسند بازمی دارد. قطعاً یاد خدا ثمره ای بالاتر است و خدا می داند چه می کنید.